.
Her insanın derinlerinde , kendinden bile az çok gizlediği, içinde çocuklukda yaşadığı sıkıntılı anılarının aksesuarlarını muhafaza ettiği bir arka odası vardır. Bu odaya mutlaka girecek olan kendi çocuklarıdır. (A.Miller)
.
Ebeveyn olunca bu odada hazırlık başlar. Yaşananların devamının geleceğine inanılır. Ne yazık ki çocuklara aksesuar seçiminde söz hakkı tanınmaz. Anne veya babasının aşamadığı engeli aşmak zorunda bırakılır.
Aksesuarlar korkutucu olabilir, böyle durumlarda çocukların umutsuzluk , isyan duyguları ve öfkesi tetiklenir. Yaşam öyküsünü öğrendiği dönem yetişkinlik dönemine rast geldiğinde ise çözümleme yapabilir ve kendi yolunu özgürce belirleyebilir.
Kardeşi olanlar için, diğer çocuklardan bir adım daha önce olgunlaştırma etkisi vardır. Kendi işini görmeye, yaşıtlarından daha önce başlar. Yeteneklerini daha önce fark eder. Aynı yaş grubunun içinde diğerleri ona emanet edilir.
Ebeveynler çocukları arasında benzerlik kurmak ister bulamayınca sorun arar. Halbuki sorun , kendi çocuklukları ile çocukları arasında kurmaya çalıştığı bağlantıdaki ısrardır.
Çocuklarınızla deneyimlerinizi paylaşın,
Çocuklarınıza kendi hayallerini kurmalarına izin verin
Çocuklarınıza hata yapmaları halinde de yanlarında olacağınızı söyleyin, kimse mükemmel değildir.
.
Bir bebeğin dosdoğru anne ve babasına baktığı andan itibaren tüm hayatını kapsayacak ayna arayışına neden olmamak için, çocuklarınıza beklentilerinizi, planlarınızı ve korkularınızı yansıtıyor olmayın.
Deneyimlere birkaç örneği paylaşmak isterim;
Çocukluğumda bütün günüm oynamak ile geçmezdi. Büyüklerim gündelik hayatın içinden bana roller verirdi;
toz almak + ekmek almaya gitmek + misafirliğe gelen benden küçük misafirlerimizle ilgilenmek + oyuncaklarıma da iyi bakmak + beğendiğim bir şeyi almak için kumbaramda para biriktirmek + arkadaşlarımla oynarken anlaşmazlıkları kendi aramızda çözmek..vs
bugüne katkılarını tahmin etmek zor değil, peki bugün çocuklarda aradığımız bu özellikler için onlara ne veriyor ve ne alıyoruz?
*Her ihtiyacı karşılarsanız –siz olmadan- ya da – sizin gibi birileri olmadan- kendi ihtiyaçlarını karşılamayı nasıl öğrenebilir?
*Görev vermeden sorumluluk almasını nasıl bekleriz?
*Hedef koymayı bilmez ise , hedefe ulaşmanın tadını almasını nasıl öğrenebilir?
*Birlikte yaşamanın kurallarını öğrenmeden, biri ile birlikte olmanın sorumluluğunu nasıl alabilir?
* Arkadaş edinmeden , kardeşliği /kardeş gibi arkadaşlıkları nasıl yaşayabilir?
…
Hayat geriye dönmez,,,,,,,, bugünü yaşamayı seçin.
Sevgilerimle,
Derya Akkaya
Yaşam Koçu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder